वाटा  बदलल्या ,
दिशा  बदलल्या

येणा जाणाऱ्यांच्या नजरेत आल्या ….

त्यालाही  होते ठावूक त्याचे..  दिशा बदलणे …

मलाही होत्या ठावूक त्याच्या वाटा सगळ्या … 

त्याचे माझे वाट चुकवणे

कधी चुकवणे

नजरेतले खाणा खुणावे ..

त्याचे माझे होते काय वेगळे

होते सगळे खोटे बहाणे .. 

प्रियमोगरा….

एवढा हिशोब ठेवणारा तु ...

पण हे रे  कस विसरलास ... 

माझ्याकडून फक्त घेत राहिलास .... 

पण देण …देणं कधी कळलंच  नाही  तुला ..

मी आपली प्रत्येक वेळी लाट होऊन भेटत राहिले तुला....

पण तू .. तू तर किनारा ना रे .. तुलाही तुझा खूप अभिमान ..

तुझ्याकडे धावणाऱ्या असंख्य लाटा … त्यातलीच एक मी होते ……

मलाही तू तुझ्या किनाऱ्यापासून दूर केलंस … आणि तु ..  तू फक्त एका खडकासारखा स्तब्ध ..

तू प्रत्येक वेळी मागे परतून लावलस तरी .. आस नाही सोडली मी तुझी होण्याची ...

मी अशीच येत  जाईन लाट होऊन ... प्रत्येक वेळी तुझ्या किनाऱ्याला ..

प्रियमोगरा .....